در سطح فیزیولوژیك، می توان چاقی را به تجمع بیش از حد و غیرمعمول چربی در بافت چربی، تا حدی كه سلامت شخص به خطر بیفتد، تعریف کرد. با این وجود، اندازه گیری چربی بدن به صورت مستقیم كار سختی است و بنابراین غالباً از روش های اندازه گیری جایگزین همچون روش نمایه توده بدن BMI)) برای نشان دادن اضافه وزن و چاقی در افراد استفاده می شود. روش نمایه توده بدنی با بررسی چاقی عمومی، سودمند ترین و كارآمدترین نشانگر اضافه وزن و چاقی در سطح جمعیت است .
روش محاسبه شاخص توده بدن عبارتست از وزن شخص بر حسب كیلوگرم تقسیم بر مربع قد شخص بر حسب متر. اگر شاخص توده بدن بدست آمده كمتر از 5/18 باشد شخص كم وزن است، شاخص توده بدن 5/18-9/24 نرمال،
25-9/29 دچار اضافه وزن و بیش از 30 دچار چاقی می باشد .
چاقی یک پدیده پیچیده و چند عاملی است و در علل و پیامدهای آن عامل های زیستی، روان شناختی و اجتماعی دخالت دارد، در نتیجه کنترل و درمان آن از حیطه یک رشته واحد خارج است.
چاقی، اختلال مزمنی شامل تعامل پیچیده عوامل محیطی، فرهنگی، روانی، اجتماعی، متابولیکی و ژنتیکی است. زیاد بودن انرژی دریافتی و پایین بودن فعالیت بدنی به همراه وراثت، علی رغم توجه زیاد رسانه ها ی ارتباط جمعی به مسأله چاقی، همچنان به این مشکل عمده سلامت عمومی دامن می زنند. کاهش BMI در اکثر افراد می تواند از طریق محدود کردن انرژی دریافتی و افزایش فعالیت بدنی (هم تمرین و هم غیرتمرین) حاصل گردد.
اضافه وزن و چاقی دغدغه ای اساسی است زیرا خطر بسیاری از بیماری های جدی و ابتلای به مشکلات توأم مانند دیابت، پرفشاری خون، افزایش چربی های خون ، بیماری شریان های کرونر و برخی از انواع سرطان ها را افزایش می دهد. در کشورهای غربی طبقات گوناگون چاقی یکی از تعیین کننده های عمده هزینه های مراقبت بهداشتی است. هزینه های غیر مستقیم چاقی، همانند بازنشستگی پیش از موقع و افزایش خطر حقوق از کار افتادگی، ناچیز و کم اهمیت نیستند. در میان زنان بزرگسال احتمالاً افراد چاق 5/1 تا 9/1 بار بیشتر مرخصی استعلاجی می گیرند و 12 درصد بانوان چاق، حقوق از کار افتادگی قابل اسناد به چاقی دارند. در مجموع، تقریباً 10 درصد مرخصی های استعلاجی و حقوق از کار افتادگی برای بانوان ممکن است به چاقی و بیماریهای مربوط به آن قابل اسناد باشد. همچنین چاقی نشان داده شده است كه تأثیر اقتصادی مهمی دارد. چنین برآورد شده است كه هزینه های بهداشتی ایالات متحده در رابطه با چاقی 117 میلیارد دلار در هر سال بوده است كه هم شامل هزینه های مستقیم مانند ویزیت، دارو و بستری شدن و هم شامل هزینه های غیر مستقیم نظیر از دست دادن حقوق به علت بیماری مربوط به چاقی بوده است.
در این میان، اکثر کشورهای آسیایی در حال گذار از سبک زندگی سنتی به سبک زندگی غربی و از صنعت سنتی به صنعتی ماشینی هستند یا صنعتی شدن و پیشرفت جوامع، فعالیت های فیزیکی از جمله فعالیت های فیزیکی شغلی و ارتباطی به طور محسوسی کاهش می یابد. همزمان با آن، تغییر در عادات غذایی از رژیم های سنتی گیاهی و کربوهیدراتی به رژیم های پرچربی اتفاق می افتد. تغییرات سبک زندگی در این جوامع، شیوع اضافه وزن و چاقی را افزایش داده است.