روابط فست فودی
تو درگیری ذهنی داری، یک روز از اخلاق فلانی لذت می بری، روز بعد از خنده های آن فلان دیگر! یک روز تحصیلات را ملاک قرار می دهی و روز دیگر روابط اجتماعی را! تو هر روز بر یک باوری و در آرزوهایت با انواع آدم های مختلف سیر می کنی. به تاریخچه ی زندگی ات که فکر می
گاهی وقت ها پیش خودت فکر می کنی که این دیگر آخری است و میخواهم روابط طولانی مدت داشته باشم، ولی افسوس که آن فلان دیگر به نظرت محکم تر و استوارتر می آید و دوباره به هم میزنی. یک روز فکر می کنی که معشوقت به تو خیانت می کند و هی کنترلش می کنی، روز دیگر با آن یکی سر خانواده اش به هم میزنی. آن دیگری قیافه مناسبی نداری، اولی قد کوتاه بود، این آخری هم که از طبقه پایین بود! ببین... تا کی میخواهی به این روابط کوتاه مدت ادامه دهی؟ تا کی میخواهی حسرت دوستانت را بخوری که روابط بلند مدت 3 یا 4 ساله دارند؟
از یک جایی به بعد باید بسنده کنی به هر آنچیزی که هست، باید چشمت را به روی دیگران ببندی، باید یکی را انتخاب کنی و سعی کنی فقط و فقط با او به نتیجه برسی، مثل خرید لباس که وقتی لباسی را خریدی باید بازار را ترک کنی، چراکه انواع بهتر دیگری چشم تو را می گیرید! هیچ کس کامل نیست و همه دارای نواقصی هستند، تو نمی توانی فردی را پیدا کنی که اخلاق کامل، ظاهر کاملاً زیبا، شخصیت پرفکت، تحصیلات عالی، خانواده با کمالات، ثروت و غیره را یکجا داشته باشد. برای خودت حداقلی در نظر بگیر، حداقلی از زیبایی، کمالات، حداقلی از تحصیلات در نظر خودت، حداقلی از جایگاه خانوادگی و حداقلی از همه ی چیزهایی که در نظرت مهم هستند. وقتی دنبال کمال باشی؛ هیچ وقت به نتیجه نمیرسی، چراکه هیچ کس کامل نیست، راستش را بخواهی، تو هم کامل نیستی و اگر کسی را یافتی که کامل باشد، مطمئن باش او هم دنبال یک نفر کامل می گردد!